Ondertussen in Midden-Delfland (2/3)
4 november 2019

DEN HOORN – "Ja-nee-John-ho! Mooi. Houwe zo." Een zonnige novemberochtend in Willems atelier. Wat ze proberen is een zeil achter een kunstwerk te spannen, voor de foto. Het kunstwerk waar het hier om gaat: De Polsstokspringer. Want ook al springt ie als prototype al de Harnasch-vijver over, hij is nog niet af. Het is nog niet af. In het atelier kun je overduidelijk zien dat het een hij is. Hoe dan ook, hier wordt gewerkt. Een grote studio vol materiaal, gereedschap, werktafels. Maar waar alle hoeken en planken gevuld zijn met kunst-in-de-maak, draait het huidige werk van Willems hand om één heel groot ruimtevullend beeld. Hoe is dat daar nou zo terechtgekomen? "Het is ontstaan uit een idee," vertelt Willem. "We hadden een geweldig evenement achter de rug op de Woudselaan, 'Van kassie naar de schuur', 2.000 bezoekers. Dat riep herinneringen bij ons op aan andere dingen die we met elkaar organiseerden. Voetbalkampen voor de E-tjes en F-jes bijvoorbeeld. De polder in, die sloot van drie meter over, dat soort dingen." En John vult aan: "Ja en dan stond ik er met de polsstok. Zestig van die gassies en op het laatst sprongen ze natuurlijk expres de ploemp in!" "Als die nostalgie nou eens te vatten zou zijn in een tastbaar symbool. Kenmerkend voor ons dorp. Een groot beeld van een polsstokspringer als verhalenverteller, midden in Den Hoorn!" Zo ontstond Willems droom. Hij zou geen Doomernik van zijn achternaam heten, als hij het bij een droom liet. Ook anderen koesterden goede herinneringen aan de tijd dat je vanuit Den Hoorn zó de polder inliep. Allemaal geen dromerige types. Zodoende kwam John Kleijweg op een goede dag model te staan voor een springend figuur, hangend aan een verticale lange stok. Het procedé om tot een uiteindelijk bronzen beeld van tweeëneenhalf meter groot te komen is best ingewikkeld: het beeld staat nu van piepschuim in het atelier. Het is ingesmeerd met gesmolten was. Op een plaat beton met een laagje koud hardt de was uit tot een plakkaat. Dat wordt in stroken gesneden, om onze atleet mee te bekleden. Door middel van zulke repen zijn spieren beter aan te brengen èn is de sixpack van John beter na te bootsen. Nee maar alle gekheid op een stokje: het beeld-in-wording heeft nu niet veel om 't lijf, maar het blijft voorlopig een geheim recept hoe het straks gemetamorfoosd wordt. We kijken uit naar de onthulling.....